Czy to dziwne, że jestem szalony?
Czy to dziwne, że wzlatywać chcę?
Czy to dziwne, że mam okulary - różowe
przez które oglądam Ciebie i świat też?
Czy to dziwne?
Nie, jeśli jestem zakochany!
Miłość mą jak ocean głęboką,
Miłość mą jak ocean bezkresną,
Jednym słowem wyrazić umiałem:
Kocham!
Twe wyznania szumiały jak fale,
Oddech pieścił me ucho jak bryza,
Zobaczyłem ocean w twym:
Kocham!
Arkę więc budować zacząłem,
przecież życia nie zapakujesz
do mniejszego okrętu...
Stoi ona samotna na piasku!
Miłość twa nie oceanem była,
nawet nie jeziorem,
na niej zmieściłaby się
tylko ... papierowa łódeczka.
Dar
Słowa polskie do piosenki ''Gift'' Basi Trzetrzelewskiej
Dar, dar...
Mocne ich słowa są
"Zadufana w sobie",
więc wyznaję dziś zbrodnie me:
obojętny wzrok, ogromną pewność,
że na zawsze będziesz przy mnie.
Zapominałam: twa miłość to dar
to dar i brałam ot tak.
Wiem już, że tutaj nie musisz być,
mnie kochać nie musisz,
robisz to... jeszcze wciąż
Ach, ach tak... dajesz wciąż.
Słaba i żałosna
w wyznaniu swoim,
przychodzi panika i noc...
Gdy pojawiasz się, udręka ucieka
i znowu powraca ma moc
Choć zwali mnie:
Zadufaną w sobie,
to wyznaję dziś zbrodnie me:
obojętny wzrok, ogromną pewność,
że na zawsze będziesz przy mnie.
Zapominałam: twa miłość to dar,
to dar i brałam ot tak.
Wiem już, że tutaj nie musisz być,
mnie kochać nie musisz
Robisz to... jeszcze wciąż
Ach, ach tak... dajesz wciąż.
Zapominałam: twa miłość to dar
to dar, a brałam ot tak.
Wiem już, że tutaj nie musisz być,
mnie kochać nie musisz...
Robisz to
Zapominałam: twa miłość to dar, to dar
wiara w życia sens,
na ciosy, na rany lek
Zapominałam: twa miłość to dar, tak dar.
Twój dar, twa miłość to dar
Nie musisz być tutaj,
mnie kochać nie musisz.
Wiem już, nie musisz kochać mnie,
ani być ze mną tu.
Jesteś darem.
Zapominałam: twa miłość to dar, ten dar
wzięłam ot tak.
Jak mogłam zapomnieć, że miłość to dar?
Dałeś ją...
Głupcy, którzy marzą
Słowa polskie do piosenki ''Fools who dream'' z filmu "LA LA LAND"
Moja ciotka mieszkała w Paryżu
Pamiętam jak przychodziła do domu i opowiadała nam
o zagranicy.
I pamiętam jak powiedziała, że pewnego razu wskoczyła do rzeki.
Bosa.
Uśmiechając się...
Skoczyła, nie patrząc
Sekwana skryła ją
Woda zamarzała
Przez miesiąc kichała...
Lecz zrobiłaby tamto znów
Za tych co marzyć tu chcą
Choć głupio wygląda to,
Za serca znające ból
i chaos zrobiony tu...
Poczuła, że może
Wzlecieć ponad chmury
W ramiona słońce wziąć.
Słodycz życia spijała
Zdmuchnięta umarła...
A ogień jej pamiętam wciąż!
Za tych co marzyć tu chcą
Choć głupio wygląda to,
Za serca znające ból
Chaos zostawiony tu...
Rzekła mi:
"Kropla szaleństwa to klucz
By kolor pokazać móc,
Wskazać nieznane drogi
Po to jesteśmy tu my"
A więc zburzcie ten spokój
jak kamień toń wody
artyści wszelakich sztuk.
To za tych co tu marzyć chcą
Choć głupio wygląda to,
Za serc połamanych stos,
pozostawiony chaos
To wszystko ze wspomnienia:
Ona, śnieg i Sekwana.
Uśmiecham się w duszy
Gdy mówi, że zrobi to znów!
Bajka "Nomad i Księżniczka"
Fragmenty
Chociaż rozmowy zbliżały,
to odległość ich dzieliła:
Nomad siedział u stóp wieży,
Ona zaś na szczycie była.
W dół zerkając na Nomada
i opowieści słuchając,
wciąż marzyła o rycerzu,
na horyzont spoglądając
czy tam załopocze sztandar
albo nagle błyśnie zbroja
aby chustą móc pomachać:
"Tu rycerzu! Będę twoja!"
(...)
Odtąd schodziła do niego
gdy Nomad nawiedzał oazę.
Nie tylko dyskutowali,
dużo robili razem,
bo Księżniczka przestała
wypatrywać rycerzy
gdy widziała Nomada w oazie
u stóp swojej wieży.
Mając siebie nawzajem
o troskach zapominali,
dobrze im było ze sobą,
wciąż bardziej się zbliżali
duszami oraz ciałami
gdy gwiazdy podziwiali
w chłodny pustynny wieczór
i derką się okrywali
przytuleni...
(...)
Znała go i widziała więcej niż
on sam sobie pokazywał,
stanęła przed nim
z tym marzeniem,
które głęboko skrywał:
tęsknotą za miłością nową,
co znów do niego zastuka,
wypełni serce i doda skrzydeł
lecz teraz nie oszuka.
Nie będzie woskiem w skrzydłach,
nie stopi się pod uczuć żarem
i ponad chmury wzlecieć da
Dedalem,
nie Ikarem...
(...)